Ένα έργο που εκτίθεται σ' ένα σημείο της πόλης εξωτερικά δεν φανερώνει τίποτα άλλο παρά την ανάγκη του δημιουργού του για διάλογο με μεγάλο κοινό που θα το παρατηρεί λόγω της θέσης του. Δεν έχει καμία σημασία αν θα ακούγονται αρνητικές ή θετικές κριτικές. Ο καλλιτέχνης όμως θα αισθάνεται ότι η προσφορά του παίρνει σάρκα και οστά μέσα και σε ένα αντιφατικό διάλογο ακόμα.

Το έργο αυτό ήταν μια προσφορά της Αγγελικής Τσεβά στον Δήμο Βάρης, επί Δημαρχίας Κωνσταντίνου Μπαγλατζή.

Με χάλκινα σωληνάκια είναι κατασκευασμένος ένας αμμωνίτης ( απολιθωμένο όστρακο) που στην καρδιά του είναι τοποθετημένος ένας κρύσταλλος γαλάζιος και όταν ο ήλιος ανατέλλει περνά το φως του από μέσα του και χρωματίζει την άσφαλτο.

Στη δύση του ο ήλιος επιστρέφει με τον ίδιο τρόπο το φως του στην ανατολή και κάνει τη Θάλασσα στο σημείο που πέφτει να γαληνεύει.

Υπήρχε μια συνέχεια κάτω από τον αμμωνίτη με χάλκινες μορφές ανθρώπων που συμβολίζουν τους εργάτες της θάλασσας που κάθε μέρα αδειάζουν τα δίχτυα τους μπροστά στην προκυμαία. Το τμήμα αυτό του γλυπτού δυστυχώς εκλάπη.